کریستف رضایی: سینمای شاعرانه، زبان فرهنگی ایران است | ضرورت استقلال آهنگسازی در سینما
به گزارش فیلمزی، کریستف رضاعی، داور بخش مسابقه بینالملل چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر، معتقد است که ادبیات—بهواسطه اقتباسهای ادبی و حضور پررنگ شعر—بیش از موسیقی به سینما نزدیک شده و متأسفانه موسیقی بهعنوان یک هنر مستقل هنوز نتوانسته جایگاه واقعی خود را در میان سینماگران ایرانی پیدا کند.
کریستف رضاعی در گفتوگو با فیلمزی با اشاره به این مطلب که بسیاری از فیلمسازان برجسته، موسیقی را هنری مستقل و همراه اثر سینمایی نمیدانند، گفت: فیلمسازانی همچون اصغر فرهادی، جعفر پناهی و حتی عباس کیارستمی در آثار خود یا از موسیقی استفاده نمیکردند یا بسیار محدود و صرفاً از موسیقی انتخابی بهره میبردند.
او با ذکر نمونهای از فیلم «زیر درختان زیتون» توضیح داد: در سکانس پایانی فیلم، زمانیکه حسین از طاهره جواب مثبت میگیرد، قطعهای از دومنیکو چیماروزا روی نمای باز علفزار شنیده میشود؛ اما در باقی فیلم، موسیقی بهعنوان یک هنر مستقل حضور ندارد.
این آهنگساز ادامه داد: در واقع، بسیاری از فیلمسازان تنها در مواقع ضروری از موسیقی بهره میبرند. به همین دلیل است که شعر و ادبیات نقش پررنگتری در شکلگیری سینمای شاعرانه دارند و موسیقی کمتر جدی گرفته میشود.
رضاعی در پاسخ به این پرسش که آیا فیلمسازان ایرانی حاضر در این دوره جشنواره، موسیقی را بهعنوان هنری مستقل در نظر گرفتهاند یا خیر، گفت: متأسفانه باید بگویم خیر. موسیقی هنوز نتوانسته استقلال خود را در سینمای ایران تثبیت کند و بسیاری از کارگردانها این هنر را همچنان وابسته میبینند.
او با اشاره به تفاوت سینمای ایران و جهان افزود: در سینمای بینالملل، بهدلیل وجود حق کپیرایت، کارگردان، آهنگساز و فیلمنامهنویس بهعنوان تیم اصلی معرفی میشوند و آهنگساز نقش تعیینکنندهای در خلق اثر دارد؛ اما در ایران چنین ساختاری وجود ندارد.
رضاعی همچنین تأکید کرد: بر اساس تجربه شخصی، برخی سینماگران از جمله شهرام مکری، مانی حقیقی و صفی یزدانیان، موسیقی را بهعنوان هنری مستقل میشناسند و به آهنگساز اعتماد کامل دارند.
او در پایان درباره همکاری با شهرام مکری گفت: فیلم «ماهی و گربه» تجربهای ارزشمند برای من بود و توانستم موسیقی متناسب را با فضای خاص داستان خلق کنم.