استیون اسپیلبرگ: فکر میکردم بعد از «آرواره ها» بیکار میشوم
به گزارش اسلش فیلم، «آرواره ها» امروز به عنوان یکی از اولین و بهترین بلاکباسترهای تاریخ سینما شناخته میشود، اما روند ساخت آن به قدری فاجعهبار بود که اسپیلبرگ را به مرز ناامیدی کشاند. او که در آن زمان کارگردانی جوان و جویای نام بود، با چالشهایی دستوپنجه نرم میکرد که هر کسی را از پا درمیآورد. بهگزارش هالیوود ریپورتر، اسپیلبرگ با یادآوری آن روزهای جهنمی میگوید که کاملاً مطمئن بود دیگر هرگز در این صنعت کاری پیدا نخواهد کرد.
«همه به من میگفتند: تو دیگر هرگز استخدام نخواهی شد. این فیلم خیلی از بودجه و زمانبندیاش فراتر رفته و تو به عنوان یک کارگردان، یک مهرهی سوختهای. واقعاً فکر میکردم بهتر است تمام تلاشم را برای همین فیلم بکنم، چون بعد از دیدن آن دیگر در این صنعت کار نخواهم کرد. خوشبختانه، سرنوشت به ما لبخند زد.»
اسپیلبرگ بعدها اعتراف کرد که «غرور» جوانی باعث شده بود فکر کند فیلمبرداری در ۱۲ مایلی اقیانوس با یک کوسه مکانیکی، کاری ساده و «شناور» خواهد بود. اما طبیعت بیرحمتر از این حرفها بود. آب شور اقیانوس، تجهیزات گرانقیمت را از کار میانداخت، آبوهوای غیرقابلپیشبینی برنامهها را به هم میریخت و کوسهی مکانیکی که قرار بود ستارهی فیلم باشد، بیشتر وقتها در کف اقیانوس غرق بود تا جلوی دوربین.
تیمی که تسلیم نشد
فشار به قدری زیاد بود که استودیو چندین بار به اسپیلبرگ پیشنهاد داد که با احترام از پروژه کنار بکشد تا فیلم برای همیشه متوقف شود. اما هیچکس، از کارگردان گرفته تا اعضای تیم، حاضر به تسلیم شدن نبود. به گفته اسپیلبرگ، در میان آن همه هرجومرج و عدم قطعیت، تنها چیزی که آنها را سرپا نگه داشت، رفاقت و کار تیمی بود. همه میدانستند که برای به سرانجام رساندن این پروژه، باید به یکدیگر تکیه کنند.
در نهایت، همین روحیه تیمی بود که «آرواره ها» را از یک فاجعه حتمی به یک شاهکار سینمایی تبدیل کرد. فیلم نه تنها در گیشه موفقیت چشمگیری کسب کرد، بلکه مسیر حرفهای اسپیلبرگ را برای همیشه تغییر داد. او درباره این تجربه میگوید:
«این بهترین مثال بود که وقتی به عنوان یک تیم کار میکنید، واقعاً میتوانید توپ را از خط پایان عبور دهید... این فیلم قطعاً تکهای از وجودم را گرفت، اما در عوض یک مسیر حرفهای عظیم به من هدیه داد. موفقیت فیلم این شانس را به من داد که بعد از آن هر فیلمی را که میخواستم بسازم.»
و به این ترتیب، فیلمی که قرار بود پایانی بر یک رویا باشد، به نقطهی شروعی برای یکی از بزرگترین کارگردانان تاریخ سینما تبدیل شد.
شما چه خاطرهای از اولین بار تماشای فیلم «آرواره ها» دارید؟