سقوط ترون؛ واکنش منتقدان به فیلم Tron: Ares
سال‌ها انتظار به سر رسید و بالاخره سومین قسمت از مجموعه‌ی علمی-تخیلی دیزنی، «ترون: آرِس» (TRON: ARES)، با بازی جرد لتو، روی پرده‌ی سینماها رفت. اما به نظر می‌رسد دنیای دیجیتال و نئونی «ترون» این‌بار به جای یکپارچگی، به میدان نبردی برای منتقدان تبدیل شده است. جدیدترین ساخته‌ی یواکیم رانینگ با واکنش‌های بسیار متفاوتی روبه‌رو شده و با امتیاز متوسط ۵۴٪ در وب‌سایت راتن تومیتوز (بر اساس ۵۸ نقد)، آینده‌ی این فرنچایز را نامشخص کرده است.
جالب اینجاست که این امتیاز، هرچند چنگی به دل نمی‌زند، اما همچنان کمی بالاتر از قسمت قبلی، یعنی «ترون: میراث» (۵۱٪) قرار می‌گیرد، ولی از فیلم اصلی محصول ۱۹۸۲ (۶۱٪) پایین‌تر است. گروهی از منتقدان، فیلم را به‌شدت کوبیده‌اند. برای مثال، ویلیام بیبیانی از TheWrap می‌نویسد که فیلم «موسیقی متن فوق‌العاده‌ای» دارد، اما در باقی موارد: «کاملاً افتضاح است.»
دیوید فیر از مجله‌ی رولینگ استون نیز نگاهی ناامیدانه دارد و معتقد است که دیزنی با این فیلم دست به یک انتخاب اشتباه زده: «آن‌ها گزینه‌ی ارتقای سیستم را انتخاب کردند. اما در هر صورت، بازی تمام است.»
برایان ترویت از USA Today هم ضمن تحسین موسیقی متن و حضور کوتاه جف بریجز، می‌گوید که «سفر دوباره به این دنیای دیجیتال به یک کار طاقت‌فرسا تبدیل شده است.»
با این حال، همه‌ی منتقدان با این دیدگاه موافق نیستند. گروهی دیگر، جنبه‌های مثبت فیلم را برجسته کرده‌اند و آن را تجربه‌ای سرگرم‌کننده می‌دانند. دیوید رونی از هالیوود ریپورتر نگاهی میانه‌رو دارد و می‌گوید: «این یک اثر علمی-تخیلی کلاسیکِ فوری نیست، اما گزینه‌های بدتری هم از یک فیلم پاپ‌کورنی سرگرم‌کننده وجود دارد.»
لیز شانون میلر از Consequence فیلم را به خاطر «نمایش بزرگ و پرزرق‌وبرق» آن ستایش می‌کند و دیوید ارلیش از ایندی‌وایر معتقد است «ترون: آرِس» به اندازه‌ای «مرتبط، خوشایند و بی‌ادعا» است که بتواند این مجموعه را به یک فرنچایز جدید تبدیل کند. جاناتان سیم از کامینگ سون نیز آن را یک «تجربه‌ی سینمایی درخشان» توصیف کرده است.
این فیلم علاوه بر جرد لتو، از تیم بازیگری پرستاره‌ای بهره می‌برد که شامل گرتا لی، ایوان پیترز، حسن منهاج، جودی ترنر-اسمیت و جیلین اندرسون می‌شود. کارگردانی آن بر عهده‌ی یواکیم رانینگ است که پیش از این فیلم‌هایی چون «مالفیسنت: معشوقه‌ی شیطان» و «دزدان دریایی کارائیب: مردگان قصه نمی‌گویند» را در کارنامه‌ی خود داشته است. با این شکاف عمیق میان نظرات، به نظر می‌رسد سرنوشت «ترون» بیش از هر زمان دیگری به واکنش تماشاگران بستگی دارد. آیا این یک «پایان بازی» است یا صرفاً یک ریبوت سیستمی برای شروعی دوباره؟