اسکارلت جوهانسون ۴۰۰ بار فیلم جدیدش را دیده و هنوز شگفت‌زده است
اسکارلت جوهانسون را با نقش‌های اکشن و به‌خصوص شخصیت «بیوه سیاه» در دنیای سینمایی مارول می‌شناسیم. اما حالا او قدم به دنیای دیگری گذاشته و پشت دوربین قرار گرفته تا اولین فیلم بلند خود، «النور کبیر» (Eleanor the Great)، را کارگردانی کند؛ داستانی لطیف و پیچیده درباره حقیقت، دروغ و جستجوی ارتباط در دوران تنهایی.
فیلم داستان النور مورگنشتاین ۹۴ ساله با بازی درخشان جون اسکوئیب را روایت می‌کند که پس از مرگ بهترین دوستش، بسی، که یک بازمانده هولوکاست است، از فلوریدا به نیویورک بازمی‌گردد تا با دختر و نوه‌اش زندگی کند. النور برای فرار از انزوا، در یک مرکز فرهنگی یهودیان ثبت‌نام می‌کند و آنجا با نینا، یک دانشجوی روزنامه‌نگاری ۱۹ ساله، آشنا می‌شود. اینجا نقطه‌ای است که دروغ‌های مصلحتی کوچک النور آغاز می‌شود؛ او داستان‌های تکان‌دهنده زندگی دوستش بسی را به عنوان تجربیات شخصی خود برای نینا تعریف می‌کند و رابطه‌ای عمیق اما شکننده بین این دو شکل می‌گیرد.
وقتی کارگردان ۴۰۰ بار فیلمش را می‌بیند
به گزارش کولایدر، ساختن فیلمی که بتواند از نظر احساسی با مخاطب ارتباط برقرار کند، کار ساده‌ای نیست، اما به نظر می‌رسد جوهانسون در این کار موفق بوده است. او در مصاحبه‌ای اخیر می‌گوید که واکنش تماشاگران در جشنواره‌ها برایش بسیار ارزشمند بوده است:
من این فیلم را حدود ۴۰۰ بار دیده‌ام و هنوز در آن چیزهای جدیدی پیدا می‌کنم، چون بازی‌ها بسیار پیچیده و عمیق هستند... وقتی فیلم را در تورنتو دیدیم، مردم خیلی خندیدند. من از این بابت بسیار خوشحال شدم، چون وقتی فیلم را می‌سازی، در یک خلاء کار می‌کنی و نمی‌دانی آیا بقیه هم مثل تو فکر می‌کنند یا نه. دیدن واکنش یک گروه بزرگ و متنوع از مردم به من ثابت کرد که فیلم یک پیام جهانی دارد.
این فیلم اما تنها به جوهانسون تعلق ندارد. ستاره اصلی آن، جون اسکوئیب ۹۵ ساله است. جوهانسون می‌گوید: «خوشبختانه جون همراه با فیلم‌نامه آمد. نمی‌دانم بدون او چه کار می‌کردم، چون فقط یک جون اسکوئیب در دنیا وجود دارد.» نکته جالب این است که وقتی از اسکوئیب پرسیده می‌شود چرا در این سن هنوز به بازیگری ادامه می‌دهد، پاسخی می‌دهد که جوهانسون عمیقاً با آن ارتباط برقرار می‌کند: «من هنوز دارم سعی می‌کنم کشفش کنم.»
این همان روحیه‌ای است که اسکوئیب را از اولین حضورش در برادوی در سال ۱۹۶۰ در نمایش «جیپسی» در کنار اتل مرمن افسانه‌ای تا به امروز سرپا نگه داشته است. او با خنده به یاد می‌آورد که مرمن همیشه پشت صحنه برایش «جوک‌های ناجور» تعریف می‌کرده است.
حالا که جوهانسون طعم کارگردانی را چشیده، آیا قرار است بازیگری را کنار بگذارد؟ او می‌گوید هنوز در حال یافتن تعادل است. پس از یک دوره کاری فشرده که همزمان با بازی در «دنیای ژوراسیک» جدید، مشغول تدوین «النور کبیر» بوده، حالا احساس می‌کند در نقطه‌ای از زندگی حرفه‌ای و شخصی‌اش قرار دارد که می‌تواند کمی مکث کند.
او می‌گوید: «بالاخره در جایی هستم که می‌توانم یک دقیقه بایستم و گل‌ها را بو کنم و عمیقاً به کاری که می‌خواهم انجام دهم فکر کنم. دیگر آن حس را ندارم که اگر لحظه‌ای متوقف شوم، همه چیز ناپدید خواهد شد.» این بلوغ هنری، نویدبخش آینده‌ای هیجان‌انگیز برای او، چه در مقابل و چه در پشت دوربین است.