سعید مظفری، صدای برد پیت و جکی چان خاموش شد

چشم‌هایمان را می‌بندیم و صدایشان را می‌شنویم. صدای سرد و مصمم کلینت ایستوود در دشت‌های «خوب، بد، زشت»، شوخ‌طبعی‌های دلنشین جکی چان، جذبه‌ی آرام برد پیت و فریادهای خسته‌ی ریک گرایمز در دنیای «مردگان متحرک». این‌ها چهره‌های متفاوتی از دنیاهای گوناگون بودند، اما برای چند نسل از مخاطبان ایرانی، یک روح مشترک داشتند: صدای بی‌بدیل سعید مظفری.

امشب، جامعه هنری ایران در سوگ از دست دادن این صدای ماندگار نشست. سعید مظفری، دوبلور و مدیر دوبلاژ پیشکسوت، در سن ۸۳ سالگی دار فانی را وداع گفت و با رفتنش، فصل مهمی از تاریخ دوبله‌ی ایران به پایان رسید. او که فعالیت حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۴۱ آغاز کرده بود، بیش از شش دهه از عمر خود را وقف هنر دوبله کرد و به یکی از ستون‌های اصلی این حرفه بدل شد.

هنر سعید مظفری تنها به یک صدای زیبا محدود نمی‌شد؛ او یک شخصیت‌پرداز تمام‌عیار بود. او به جای بازیگران بزرگی چون پیرس برازنان، متیو مک‌ کانهی، رایان اونیل، جکی چان، برد پیت و... صحبت کرد، اما شاید شاهکار او، توانایی‌اش در جان بخشیدن به تیپ‌های کاملاً متفاوت بود. از یک سو، صدای او به نماد قهرمانان سرسخت و کم‌حرف وسترن اسپاگتی با بازی کلینت ایستوود تبدیل شد و از سوی دیگر، در نقش زید در فیلم «محمد رسول‌الله (ص)» یا ریوزو، همسر شخصیت اصلی سریال «سال‌های دور از خانه (اوشین)»، ابعاد دراماتیک و عاطفی عمیقی را به نمایش گذاشت.

این انعطاف‌پذیری شگفت‌انگیز تا آخرین سال‌های فعالیتش نیز ادامه داشت. نسل جدیدتر مخاطبان، او را با صدای قدرتمند رگنار لاثبروک در سریال «وایکینگ‌ها»، رهبر بازماندگان در «مردگان متحرک» و مارک رافلو در دنیای سینمایی مارول به خاطر می‌آورند. او به‌طرز ماهرانه‌ای توانست با روحیه‌ی آثار مدرن هماهنگ شود و نشان دهد که هنر واقعی، محدود به زمان و مکان نیست.

سعید مظفری و هم‌نسلانش همچون چنگیز جلیلوند، محمد عبادی، حسین عرفانی، منوچهر والی زاده و... همگی راوی بخشی از خاطرات جمعی ما بودند؛ ما با آن‌ها خندیدیم، ترسیدیم، عاشق شدیم و قهرمانانمان را شناختیم. هنرمندانی که با تسلط کم‌نظیرشان بر لحن و حس، به ما آموختند که چگونه یک صدا می‌تواند به تنهایی یک شخصیت را بسازد و حتی آن را از نسخه‌ی اصلی‌اش برایمان به‌یادماندنی‌تر کند. میراث نسل طلایی دوبله ایران نه‌تنها در گنجینه‌ی آثار کلاسیک و مدرن دوبله، بلکه در حافظه‌ی شنیداری یک ملت برای همیشه ماندگار خواهد ماند.