داستانی که نشنیده‌اید: تایتانیک چگونه از شکست گریخت؟
تصورش سخت است، اما روزگاری بود که «تایتانیک»، یکی از موفق‌ترین فیلم‌های تاریخ سینما، در آستانه‌ی یک شکست تجاری عظیم قرار داشت. پروژه‌ای با بودجه‌ی سرسام‌آور ۲۰۰ میلیون دلاری که با تأخیرهای پیاپی و شایعاتی درباره‌ی مشکلات پشت صحنه، به سوژه‌ی داغ هالیوود تبدیل شده بود؛ البته نه به دلیلی که سازندگانش می‌خواستند. همه منتظر بودند تا ساخته‌ی جدید جیمز کامرون با سر به کف اقیانوس رسانه‌ها برخورد کند.
در کتاب خاطراتی که پس از مرگ جان لاندو، تهیه‌کننده‌ی برنده‌ی اسکار فیلم، منتشر شد، او از لحظه‌ی نفس‌گیری می‌گوید که همه چیز را تغییر داد. به گزارش اینترتینمنت ویکلی، لاندو در کتابش توضیح می‌دهد که چگونه اولین تریلر یک فیلم، مهم‌ترین شانس برای جلب نظر مخاطب است و همین تریلر به میدان نبردی بزرگ برای «تایتانیک» تبدیل شد.
چالش اصلی، خلاصه‌کردن یک فیلم سه ساعت و چهارده دقیقه‌ای در یک تریلر استاندارد ۹۰ ثانیه‌ای بود. تیم کامرون و لاندو در نهایت یک نسخه‌ی چهار دقیقه‌ای آماده کردند که داستان حماسی و عاشقانه فیلم را به خوبی به تصویر می‌کشید. اما واکنش مدیر بازاریابی استودیوی پارامونت ویرانگر بود: «تریلرتان را دیدم و حالم به هم خورد.» پارامونت تریلر خودش را ساخته بود؛ یک نسخه‌ی کوتاه و پر از برش‌های سریع و موسیقی کوبنده که لاندو آن را «تریلر جان وو» می‌نامید. به گفته‌ی او، این تریلر فیلم را شبیه یک اکشن پر زد و خورد نشان می‌داد که تصادفاً روی کشتی تایتانیک اتفاق می‌افتد؛ چیزی که اصلاً فیلم آن‌ها نبود.
پس از بحث و جدل‌های فراوان، تیم کامرون موفق شد استودیو را راضی کند تا تریلر بلندتر را در رویداد «شووست» (ShoWest) در لاس‌وگاس به صورت آزمایشی نمایش دهد؛ همایشی که صاحبان سینماهای زنجیره‌ای در آن حضور داشتند و تصمیمشان برای نمایش یا عدم نمایش یک فیلم، سرنوشت آن را رقم می‌زد. فشار به اوج خود رسیده بود. مجله‌ی «تایم» روی جلدش با تیتر «غلوب، غلوب، غلوب...» صدای غرق شدن کشتی بزرگ را شبیه‌سازی کرده بود و تقریباً تمام دنیا منتظر شکست فیلم بودند.
لاندو در کتابش می‌نویسد: «همه مضطرب بودند. ما پنج سال و ۲۰۰ میلیون دلار هزینه کرده بودیم. گاهی به نظر می‌رسید تمام دنیا برای شکست ما دعا می‌کنند.»
تریلر چهار دقیقه‌ای در سالن پر از مدیران و چهره‌های سرشناس پخش شد. سکوت سنگینی فضا را پر کرده بود. لاندو با اضطراب به چهره‌ها نگاه می‌کرد. به محض تمام شدن تریلر، کرت راسل، ستاره سینمای اکشن که در ردیف جلو نشسته بود، با صدای بلند فریاد زد: «من ده دلار می‌دادم تا فقط همین تریلر را دوباره ببینم!» همین یک جمله کافی بود. آن روز، «تایتانیک» مجوزی ویژه برای اکران تریلر چهار دقیقه‌ای خود در سراسر جهان گرفت و از آن پس، لحن تمام مقالات منفی درباره‌ی فیلم تغییر کرد. یک نقطه‌ی عطف واقعی شکل گرفته بود.
پیش‌بینی کرت راسل کاملا درست بود. «تایتانیک» اکران شد و با فروشی ۲۸.۶ میلیون دلاری در هفته‌ی اول، صدرنشین باکس آفیس شد. اما شگفتی اصلی این بود که فیلم به مدت ۱۵ هفته‌ی متوالی در صدر باقی ماند، به پرفروش ترین فیلم تاریخ سینما تبدیل شد و این رکورد را بیش از یک دهه حفظ کرد تا اینکه خود کامرون با «آواتار» آن را شکست. «تایتانیک» با نامزدی در ۱۴ رشته و کسب ۱۱ جایزه‌ی اسکار، از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی، تاریخ‌ساز شد و لئوناردو دی کاپریو و کیت وینسلت را به ستاره‌هایی بین‌المللی تبدیل کرد. قماری که به یکی از بزرگترین پیروزی‌های تاریخ سینما منجر شد.