فریاد «پادشاه نمی‌خواهیم»: قیام هالیوود علیه دونالد ترامپ
پرده‌ی سینما کنار رفته و بازیگران اصلی یک درام سیاسی واقعی، حالا در خیابان‌های آمریکا نقش‌آفرینی می‌کنند. در روزهایی که میلیون‌ها آمریکایی در سراسر کشور با شعار «No Kings» (پادشاه نمی‌خواهیم) به خیابان‌ها آمده‌اند، هالیوود هم سکوت نکرده و با تمام قوا به این موج مردمی پیوسته است.
به‌گزارش ورایتی، این دومین موج از اعتراضات «No Kings» است که در واکنش به سیاست‌های دولت ترامپ، از جمله یورش‌های تهاجمی سازمان ICE و کاهش بودجه‌های فدرال، شکل گرفته است. در این میان، صدای ستاره‌های سینما رساتر از همیشه به گوش می‌رسد. از کارگردانان مؤلف گرفته تا بازیگران برنده اسکار، هرکدام به شیوه‌ی خودشان به این حرکت پیوسته‌اند و نشان داده‌اند که هنر و سیاست، بیش از هر زمان دیگری در هم تنیده شده‌اند.
شاید نمادین‌ترین صدا، صدای رابرت دنیرو باشد؛ مردی که نقش‌هایش همیشه بوی سرکشی و ایستادگی می‌داده است. او در یک ویدیوی تاثیرگذار، تاریخ را به امروز پیوند زد و گفت:
«اولین اعتراض No Kings، دویست و پنجاه سال پیش بود. آمریکایی‌ها تصمیم گرفتند نمی‌خواهند زیر سلطه‌ی شاه جرج سوم زندگی کنند... حالا ما یک شاه احتمالی داریم که می‌خواهد همه‌چیز را از ما بگیرد: شاه دونالد اول. لعنت بهش. ما دوباره قیام می‌کنیم و با صدای بلند اعلام می‌کنیم: پادشاه نمی‌خواهیم.»
اما خلاقیت هالیوودی‌ها به همین‌جا ختم نمی‌شود. جیمی کیمل، مجری سرشناس، با انتشار یک اینفوگرافیک پر از القاب کنایه‌آمیز برای ترامپ، از معترضان خواست تا پلاکاردهایشان را با این نام‌ها تزئین کنند؛ از «فرمانده دزدان» گرفته تا «عمو کلاهبردار». در سوی دیگر، گلن کلوز، بازیگر پرافتخار سینما، با پلاکاردی در دست که روی آن نوشته شده بود «نه به الیگارشی، نه به دیکتاتورها، نه به پادشاهان!»، جمله‌ای از آبراهام لینکلن را یادآوری کرد تا بگوید این مبارزه برای حفظ «حکومت مردم، توسط مردم و برای مردم» است.
این موج حمایت تنها به چند نام بزرگ محدود نمی‌شود. مارک رافلو هالک دنیای مارول، که همیشه از منتقدان صریح دولت ترامپ بوده، در شبکه‌های اجتماعی از معترضان حمایت کرد. جان کیوسک در میانه اعتراضات شیکاگو مصاحبه کرد و از تبدیل شدن «کاسپلی فاشیستی» جناح راست به یک واقعیت تلخ ابراز تاسف کرد. حتی پل شریدر، کارگردان و فیلمنامه‌نویس افسانه‌ای، با انتشار عکسی از تظاهرات میدان تایمز و نوشتن جمله‌ی کوتاه «من آنجا بودم»، حضور خود را در این تاریخ‌سازی ثبت کرد. به نظر می‌رسد هالیوود این بار نه در نقش یک راوی، که در قامت یک کنشگر فعال، به قلب ماجرا زده است تا از دموکراسی‌ای دفاع کند که داستان‌هایش را بارها روی پرده‌ی نقره‌ای به تصویر کشیده است.