وودی آلن در ۸۹ سالگی فیلم جدیدش را در اسپانیا می‌سازد
برای بعضی‌ها، بازنشستگی هرگز یک گزینه نیست. وودی آلن، کمدین و فیلم‌ساز افسانه‌ای سینما، در آستانه ۹۰ سالگی، بار دیگر پشت دوربین می‌رود تا داستانی جدید را روایت کند. این بار، خیابان‌های آفتابی و پرهیاهوی مادرید لوکیشن پنجاه و یکمین فیلم او خواهد بود. خبری که پس از ماه‌ها گمانه‌زنی و دو پروژه‌ی لغوشده، سرانجام به واقعیت پیوسته و نشان می‌دهد که آلن هنوز برای تعریف کردن قصه دارد.
این پروژه که فعلا با عنوان کاری WASP 2026 (مخفف Woody Allen Summer Project) شناخته می‌شود، با یک سرمایه‌گذاری قابل‌توجه از سوی دولت مادرید چراغ سبز گرفته است. به‌گزارش ورلد آو ریل و به نقل از رسانه‌ی اسپانیایی El Pais، دولت محلی ۱.۵ میلیون یورو به این فیلم کمک مالی کرده، اما یک شرط جالب هم گذاشته است: نام شهر «مادرید» باید در عنوان نهایی فیلم وجود داشته باشد. این اتفاق، خاطره‌ی فیلم‌های اروپایی دیگر او مثل «ویکی کریستینا بارسلونا» یا «نیمه‌شب در پاریس» را زنده می‌کند.
رسیدن به این نقطه برای آلن مسیری پر پیچ‌وخم بود. در واقع، این سومین شانس او برای ساخت فیلم جدیدش است. ابتدا قرار بود تابستان گذشته فیلمی در ایتالیا بسازد، اما مشکلات مالی پروژه را به بن‌بست کشاند. پس از آن، شایعه‌ی ساخت فیلمی در بارسلون قوت گرفت که آن هم به سرانجام نرسید. حالا اما با حمایت مالی دولت مادرید، به نظر می‌رسد این کارگردان کهنه‌کار سرانجام می‌تواند ایده‌ای را که مدت‌هاست در سر دارد، عملی کند.
هنوز هیچ‌چیز از داستان و بازیگران فیلم جدید مشخص نیست و همین موضوع، کنجکاوی‌ها را دوچندان کرده است. آیا دوباره شاهد همکاری او با ستاره‌های اسپانیایی خواهیم بود؟ احتمال حضور خاویر باردم و پنه‌لوپه کروز، زوج رؤیایی فیلم «ویکی کریستینا بارسلونا»، رویایی است که بسیاری از سینمادوستان در سر دارند و با توجه به لوکیشن فیلم، چندان هم دور از ذهن نیست.
آخرین ساخته‌ی آلن، «یک شانس» (Coup de Chance) که در سال ۲۰۲۳ در جشنواره ونیز به نمایش درآمد، یک تریلر روان‌شناختی به زبان فرانسوی بود که با استقبال بسیار خوب منتقدان روبه‌رو شد. این فیلم با کسب امتیاز ۸۴٪ در راتن تومیتوز، به بهترین فیلم او از زمان «جازمین غمگین» (Blue Jasmine) در سال ۲۰۱۳ تبدیل شد و ثابت کرد که آلن هنوز در قصه‌گویی و خلق شخصیت‌های پیچیده یک استاد است. همکاری او در فیلم‌های اخیرش با فیلم‌بردار اسطوره‌ای، ویتوریو استورارو، نیز جلوه‌ای بصری خیره‌کننده به آثارش بخشیده است.
این مهاجرت هنری به اروپا، البته بی‌دلیل نیست. پس از بالا گرفتن دوباره اتهامات علیه او در جریان جنبش #MeToo، آلن برای تأمین مالی پروژه‌هایش در ایالات متحده با «مشکلات جدی» روبه‌رو شده است. او که همیشه خود را فیلم‌سازی نیویورکی می‌دانست، حالا سال‌هاست که در خیابان‌های پاریس و سن سباستین به دنبال داستان می‌شود. شاید مادرید، فصل جدیدی برای این هنرمند بزرگ باشد؛ کسی که به قول ویلیام فریدکین «بزرگ‌ترین کارگردان زنده» است و با آثاری چون «آنی هال» و «منهتن»، جایگاه خود را در تاریخ سینما تثبیت کرده است.