تیموتی شالامی: به من بگویید جاه‌طلب! من برای اسکار می‌جنگم
آن لبخند مودبانه را می‌شناسید. وقتی دوربین روی صورت نامزدی که برنده نشده زوم می‌کند و او با لبخندی که تا چشم‌هایش نمی‌رسد، برای رقیبش دست می‌زند. هالیوود پر از این لبخندهای تمرین‌شده است. اما تیموتی شالامی، ستاره‌ی ۳۰ ساله‌ی سینما، دیگر نمی‌خواهد این بازی را ادامه دهد. او از باختن خسته شده و این را فریاد می‌زند.
به گزارش ورلد آو ریل، شالامی که بارها طعم شکست در فصل جوایز را چشیده، از اسکار گرفته تا گلدن گلوب و بفتا، در مصاحبه‌ی اخیرش با مجله‌ی «ووگ» حرف‌هایی زده که در فضای مجازی غوغا کرده است. او بدون هیچ تعارفی اعتراف می‌کند که تشنه‌ی بردن است.
«وقتی پنج نفر در یک مراسم نامزد می‌شوند و چهار نفر بازنده به خانه برمی‌گردند، فکر می‌کنید آن چهار نفر در رستوران نمی‌گویند: «لعنتی، ما نبردیم؟». من کنار بازیگران بسیار بخشنده و بی‌ادعایی بوده‌ام و شاید بعضی‌هایشان واقعا بگویند «فقط خوش گذشت». اما من با اطمینان می‌دانم که خیلی‌های دیگرشان می‌گویند فاک!».
این صداقت بی‌پرده برای بعضی‌ها گران تمام شده. منتقدان می‌گویند او زیادی جاه‌طلب و خودبزرگ‌بین به نظر می‌رسد. اما شالامی برای آن‌ها هم جوابی دارد: «اگر دوست دارید به من بگویید زیادی تلاش می‌کنم. این منم که واقعا دارم کار می‌کنم و عرق می‌ریزم.»
شاید حق با منتقدان باشد و کمی فروتنی بد نباشد، اما بیایید با خودمان روراست باشیم. آیا این جاه‌طلبی عریان و تلاش بی‌وقفه برای رسیدن به یک هدف، تحسین‌برانگیزتر از کنار ایستادن و تظاهر به بی‌اهمیت بودن جایزه نیست؟ شالامی پس از شکست برای فیلم «یک ناشناس کامل» (A Complete Unknown) که برایش جایزه‌ی اتحادیه بازیگران (SAG) را به ارمغان آورد، در سخنرانی‌اش گفت که رویای تبدیل شدن به «یکی از بزرگان» را در سر دارد. هدف او فقط یک مجسمه‌ی طلایی نیست؛ بلکه ساختن یک میراث است.
از همان روزهای «مرا با نامت صدا کن» (Call Me by Your Name) تا نقش‌های درخشانش در «لیدی برد»، «زنان کوچک»، «تلماسه» و «یک ناشناس کامل»، او ثابت کرده که موفقیتش اتفاقی نبوده است. حالا با فیلم جدیدش «مارتی سوپریم» (Marty Supreme) بار دیگر یکی از شانس‌های اصلی اسکار بهترین بازیگر مرد است و این بار، خواسته‌اش را پنهان نمی‌کند.
در نهایت، چه تیموتی امسال اسکار را به خانه ببرد و چه دوباره با همان لبخند مودبانه رقیبش را تشویق کند، یک چیز مشخص است: سفر او برای رسیدن به قله ادامه دارد. با پروژه‌هایی مثل «تلماسه: بخش سوم» و فیلمی به کارگردانی جیمز منگولد در راه، او به آزمودن خود ادامه خواهد داد. شاید جایزه‌ها بیایند یا نیایند، اما آنچه او می‌سازد، ارزشمندتر از هر تندیسی است: تبدیل شدن به یک هنرمند بزرگ.
به نظر شما جاه‌طلبی بی‌پرده‌ی شالامی ستودنی است یا زیاده‌روی؟ نظرتان را برایمان بنویسید.