تئوری «جنگل تاریک»: ویروس Pluribus از فضا آمده است؟
دنیای تلویزیون دوباره به لرزه درآمده و این بار، نام وینس گیلیگان، مغز متفکر پشت شاهکار «بریکینگ بد» در میان است. سریال جدید او با نام Pluribus (پلوریبوس) که از شبکه اپل تی‌وی پلاس پخش می‌شود، تنها با دو قسمت توانسته امتیاز ۱۰۰٪ منتقدان را در راتن تومیتوز به دست آورد و ذهن مخاطبان را در سراسر جهان به چالش بکشد. اما داستان یک سیگنال مرموز فضایی و ویروس خوشبختی مسری که در پی آن می‌آید، لایه‌هایی عمیق‌تر و تاریک‌تر از چیزی دارد که در نگاه اول به نظر می‌رسد.
حالا فندوم وایر در یک تحلیل، تئوری را مطرح کرده که داستان سریال را به دو مفهوم مشهور در دنیای نجوم و علمی تخیلی گره می‌زند: پارادوکس فِرمی و تئوری جنگل تاریک. پارادوکس فرمی به زبان ساده می‌پرسد: «اگر جهان اینقدر بزرگ و قدیمی است، پس بقیه تمدن‌های هوشمند کجا هستند؟» تئوری جنگل تاریک پاسخی هولناک به این پرسش می‌دهد: جهان مانند یک جنگل تاریک و خطرناک است. هر تمدنی که سر و صدا کند و موقعیت خود را فاش سازد، توسط شکارچیان دیگر که در سکوت کمین کرده‌اند، نابود خواهد شد. بنابراین، هوشمندانه‌ترین کار، پنهان شدن است.
این تئوری چگونه به سریال Pluribus ربط پیدا می‌کند؟ در سریال، دو ستاره‌شناس سیگنالی از فاصله ۶۰۰ سال نوری دریافت می‌کنند که در واقع یک کد RNA است. آن‌ها این کد را در آزمایشگاه بازسازی می‌کنند و یک اشتباه کوچک، باعث شیوع ویروس خوشبختی می‌شود. طبق این تئوری، این سیگنال یک حمله پیشگیرانه بوده است. یک تمدن بیگانه، با مشاهده تلاش‌های بشریت برای ارتباط با کیهان، ما را به عنوان یک تهدید بالقوه شناسایی کرده و این ویروس را فرستاده تا قبل از اینکه برای دیگران خطرناک شویم، ما را به موجوداتی بی‌خطر، آرام و غرق در خوشبختی تبدیل کند. در واقع این کد، سلاحی بیولوژیک برای خلع سلاح کردن یک گونه‌ی پر سر و صدا است.
شاید با شنیدن «ویروس مسری» یاد سریال‌هایی مثل «مردگان متحرک» بیفتید، اما وینس گیلیگان به صراحت این ایده را رد می‌کند. او در مصاحبه‌ای با Men's Health گفته است: «Pluribus برداشت من از یک داستان پساآخرالزمانی زامبی است. تفاوت بزرگ این است که این افراد زامبی نیستند. آن‌ها آدم‌هایی واقعا، واقعا خوشحال هستند که تمام قوای ذهنی خود را حفظ کرده‌اند. آن‌ها ربات یا بیگانه نیستند... وقتی مردگان متحرک را تماشا می‌کنید، هیچ‌کس نمی‌گوید کاش من یک زامبی بودم. اما من می‌خواهم کسانی که Pluribus را می‌بینند، با خودشان بگویند من هم یک جورایی دلم می‌خواست یکی از این آدم‌های خوشحال باشم.»
این پیچیدگی، داستان را ترسناک‌تر می‌کند. آیا یک خوشبختی تحمیلی که اراده و جاه‌طلبی را از بین می‌برد، کمتر از تبدیل شدن به یک زامبی ویرانگر است؟ «پلوریبوس» با بازی درخشان ری سیهورن (بازیگر نقش کیم وکسلر در «بهتره با ساول تماس بگیری») تازه در ابتدای راه است و باید دید این تئوری جذاب تا چه حد به حقیقت داستان نزدیک خواهد بود.
شما چه فکر می‌کنید؟ آیا این تئوری ویروس بیگانه منطقی به نظر می‌رسد؟ نظراتتان را با ما در میان بگذارید.