نبرد دی کاپریو برای اسکار: شانس قطعی نامزدی، احتمال بالای شکست!
فصل جوایز سینمایی هنوز رسما شروع نشده، اما نجواها در مورد اسکار ۲۰۲۶ و شانس‌های اصلی آن همه جا به گوش می‌رسد. در میان تمام فیلم‌های مهم، یک نام بیش از بقیه می‌درخشد: «یک نبرد پس از دیگری» (One Battle After Another)، جدیدترین ساخته‌ی کارگردان مؤلف، پل توماس اندرسون. این فیلم که به یک مسئله‌ی سیاسی داغ در آمریکا می‌پردازد، هم تحسین منتقدان را برانگیخته و هم در گیشه موفق عمل کرده و همه چیز برای یک شب باشکوه در اسکار برایش مهیا به نظر می‌رسد.
در قلب این فیلم، اجرایی خیره‌کننده از لئوناردو دی کاپریو قرار دارد. او نقش «باب» را بازی می‌کند، یک انقلابی سابق که حالا تمام زندگی‌اش وقف پیدا کردن و محافظت از دخترش شده است. دیکاپریو در این نقش از شخصیت‌های کاریزماتیک و قدرتمند همیشگی‌اش فاصله گرفته و کاراکتری را به تصویر کشیده که بیشتر مایه‌ی خنده و نمادی از سرخوردگی نسل‌های گذشته است. با این حال، او چنان در این نقش فرو رفته که حتی در قالب یک شخصیت حاشیه‌ای و کمیک، دوربین را به خود خیره می‌کند و نامزدی‌اش برای اسکار بهترین بازیگر مرد قطعی است.
اما داستان دیکاپریو و اسکار، قصه‌ای پر از فراز و نشیب و البته کم‌لطفی‌های آکادمی است. همه به یاد داریم که او پس از سال‌ها نامزدی و نادیده گرفته شدن، سرانجام برای فیلم «بازگشته» (The Revenant) مجسمه‌ی طلایی را به خانه برد. تاریخچه‌ی نادیده گرفته شدن‌های او، از «چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد» تا همین سال گذشته برای «قاتلان ماه گل»، این نگرانی را ایجاد می‌کند که نامزدی لزوما به معنای پیروزی نیست.
یک مانع بزرگ به نام هم‌بازی
با این حال اسکرین رنت پیش‌بینی می‌کند، بزرگترین دلیل برای بدبینی به برد دی کاپریو، نه تاریخچه‌ی اسکار، بلکه درخشش خیره‌کننده‌ی هم‌بازی اوست. شان پن در نقش سرهنگ لاک‌جا (Lockjaw)، شخصیت شرور و در عین حال رقت‌انگیز فیلم، چنان اجرایی از خود به نمایش گذاشته که از همین حالا بسیاری او را برنده‌ی قطعی اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد می‌دانند.
اینجاست که یک آمار تاریخی کار را برای دیکاپریو سخت می‌کند. در تاریخ نزدیک به یک قرن آکادمی اسکار، کمتر از ده بار پیش آمده که جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد و بهترین بازیگر مکمل مرد به یک فیلم واحد برسد. این یک اتفاق بسیار نادر است. بنابراین، اگر پیروزی شان پن را محتمل بدانیم، شانس دیکاپریو برای بردن جایزه به شدت کاهش پیدا می‌کند.
البته این به معنای شکست کامل فیلم در اسکار نیست. «یک نبرد پس از دیگری» همچنان شانس اصلی بردن جوایز مهمی چون بهترین فیلمنامه و بهترین فیلم است. شاید بزرگترین امید دوست‌داران فیلم، پیروزی پل توماس اندرسون در شاخه‌ی بهترین کارگردانی باشد؛ جایزه‌ای که این کارگردان بزرگ پس از سال‌ها ساختن شاهکار، هنوز به آن نرسیده است. با توجه به روند چند سال اخیر اسکار که فیلم‌هایی مانند «همه‌چیز همه‌جا به یکباره» و «اوپنهایمر» جوایز را درو کرده‌اند، «یک نبرد پس از دیگری» هم می‌تواند فاتح بزرگ شب اسکار ۲۰۲۶ باشد، حتی اگر ستاره‌ی اصلی‌اش یک بار دیگر با حسرت به مجسمه‌ی طلایی نگاه کند.
شما فکر می‌کنید لئوناردو دی کاپریو این بار اسکار را به خانه می‌برد یا دوباره نادیده گرفته می‌شود؟