واکنش کارگردان Toy Story 5 به یک انتقاد قدیمی: سه‌گانه تمام شد!
اگر با انیمیشن‌های پیکسار بزرگ شده باشید، به احتمال زیاد صحنه‌ی پایانی «داستان اسباب بازی ۳» را با چشمانی خیس تماشا کرده‌اید. اندی، صاحب دوست‌داشتنی اسباب‌بازی‌ها، در آستانه‌ی رفتن به دانشگاه، وودی، باز و بقیه‌ی دوستان قدیمی‌اش را به دختربچه‌ای به نام بانی هدیه می‌دهد. این یک خداحافظی بی‌نقص با یک سه‌گانه‌ی بی‌نقص بود؛ پایانی تلخ و شیرین که به ما می‌گفت همه‌چیز روزی تمام می‌شود. اما ظاهرا برای پیکسار این‌طور نبود. ساخت قسمت چهارم و حالا اعلام رسمی Toy Story 5 (داستان اسباب بازی ۵) این نگرانی را در دل بسیاری از طرفداران ایجاد کرده که آیا پیکسار در حال خراب کردن میراثی است که با این همه ظرافت ساخته بود؟
به گزارش کامیک بوک، این انتقاد اصلی‌ترین چالشی است که این مجموعه سال‌هاست با آن روبروست. اما اندرو استنتون، کارگردان قسمت پنجم، نگاه دیگری به ماجرا دارد. او در مصاحبه‌ای با مجله امپایر، پاسخی هوشمندانه به این نگرانی‌ها داده است:
«قسمت سوم، پایان سال‌های اندی بود. ما سه‌گانه‌ی هیچ‌کس را از او نمی‌گیریم. آن‌ها می‌توانند همان سه فیلم را داشته باشند و اگر نخواهند، دیگر هیچ‌کدام از فیلم‌های بعدی را تماشا نکنند. اما من همیشه عاشق این بوده‌ام که این دنیا به ما اجازه می‌دهد زمان و تغییر را در آغوش بگیریم. هیچ تضمینی وجود ندارد که همه‌چیز برای همیشه ثابت بماند.»
نکته‌ی جالب اینجاست که پیش از اکران «داستان اسباب بازی ۴» در سال ۲۰۱۹ هم دقیقا همین نگرانی‌ها وجود داشت. خیلی‌ها می‌ترسیدند که یک دنباله‌ی جدید، آن پایان باشکوه را بی‌اثر کند. اما نتیجه غافلگیرکننده بود. قسمت چهارم نه تنها در گیشه به فروش یک میلیارد دلاری رسید و اسکار بهترین انیمیشن را برد، بلکه داستانی عمیق و بالغانه درباره‌ی سازگاری با تغییر و پیدا کردن مسیر جدید در زندگی روایت کرد. در واقع، این فیلم نشان داد که وودی هم مثل یک دانشجوی سال اولی، باید هویت جدیدش را در دنیای بدون اندی پیدا می‌کرد.
حالا «داستان اسباب بازی ۵» پتانسیل این را دارد که یک‌بار دیگر با نگاه هوشمندانه‌ی پیکسار، به دنیای در حال تحول ما بپردازد. بر اساس اولین تیزر منتشر شده، محور اصلی داستان، تقابل اسباب‌بازی‌های سنتی بانی با تکنولوژی است. یک تبلت به نام لیلی‌پد رهبری اسباب‌بازی‌های جدید را بر عهده دارد که بازتابی از علاقه‌ی کودکان امروزی به صفحه‌های نمایش است. اما استنتون تاکید می‌کند که قرار نیست تکنولوژی را به یک «شرور تک‌بُعدی» تبدیل کنند، بلکه می‌خواهند تأثیر پیچیده‌ی آن بر زندگی را با ظرافت همیشگی پیکسار به تصویر بکشند.
صبوری پیکسار، برگ برنده اسباب بازی‌ها
در دورانی که فرنچایزهای محبوب تا آخرین قطره دوشیده می‌شوند (کافی است به سیل سریال‌های مارول و جنگ ستارگان نگاه کنید)، نگرانی طرفداران کاملاً قابل درک است. اما نباید فراموش کرد که پیکسار هرگز برای ساخت «داستان اسباب بازی» عجله نکرده است. ۹ سال بین قسمت سوم و چهارم و حالا ۷ سال بین قسمت چهارم و پنجم فاصله افتاده است. این صبوری نشان می‌دهد که آن‌ها تا زمانی که داستانی قدرتمند پیدا نکنند، چراغ سبز را روشن نمی‌کنند.
در نهایت، حرف استنتون همچنان پابرجاست. آن سه فیلم اول، یک داستان کامل با شروع، میانه و پایان هستند و در تاریخ سینما جاودانه‌اند. اما شاید بزرگترین جادوی «داستان اسباب بازی» همین باشد که به ما یادآوری می‌کند زندگی پس از بزرگترین خداحافظی‌ها هم ادامه دارد و همیشه داستان جدیدی برای گفتن هست.
شما با ادامه پیدا کردن داستان اسباب بازی موافقید یا فکر می‌کنید باید در قسمت سوم تمام می‌شد؟