سریع و خشن ۷ قرار بود این‌گونه تمام شود: اگر پل واکر زنده بود...
جاده‌ای که از هم جدا می‌شود، دو ماشین که در مسیری متفاوت به سوی افق می‌روند و ترانه‌ی «دوباره می‌بینمت» که بغض را در گلوی میلیون‌ها نفر می‌نشاند. این تصویر، پایان‌بندی نمادین و احساسی «سریع و خشن ۷» است؛ یک ادای دین فراموش‌نشدنی به پل واکر فقید که شخصیتش، برایان اوکانر، را برای همیشه به بازنشستگی فرستاد تا در کنار خانواده‌اش باشد. اما حالا، نزدیک به یک دهه پس از آن خداحافظی سینمایی، مشخص شده که سازندگان در ابتدا پایانی کاملاً متفاوت و اکشن‌محور را در ذهن داشتند.
این اطلاعات جدید از کتاب «به خانواده خوش آمدید» (Welcome To The Family) نوشته‌ی بری هرتز به دست آمده که به داستان ساخت مجموعه فیلم‌های «سریع و خشن» می‌پردازد. به گزارش اسکرین رنت که نسخه‌ای از این کتاب را پیش از انتشار دریافت کرده، پایان اصلی قرار بود زمینه‌ساز ماجراجویی بعدی تیم باشد، نه یک وداع تلخ و شیرین.
پایانی برای یک ماجراجویی جدید
به جای آن جاده‌ی دو شاخه، دوباره به کافه‌ی ساحلی «نپتونز نت» برمی‌گشتیم؛ همان‌جایی که در فیلم اول، برایان و دومینیک تورتو با هم پیوند برقرار کردند. کتاب جزئیات این پایان‌بندی حذف‌شده را این‌گونه توصیف می‌کند:
در ابتدا، [سریع و خشن ۷] با بازگشت تمام اعضای گروه به «نپتونز نت»، رستوران دریایی در مالیبو، به پایان می‌رسید تا پس‌گرفتن موفقیت‌آمیز دستگاه «چشم خدا» (God's Eye) را جشن بگیرند... اما دام به جای تحویل دادن دستگاه به مامور دولتی، آقای هیچ‌کس، آن را زیر پایش له می‌کرد و می‌گفت این برای هر شخصی بیش از حد قدرتمند است. سپس تیم با غرش ماشین‌هایشان وارد جاده می‌شدند، در حالی که دام با لبخند، تقدیرنامه‌های دولتی را مچاله کرده و از پنجره به بیرون پرتاب می‌کرد.
این پایان نشان می‌داد که دام و گروهش، حتی پس از همکاری با دولت، همچنان به روح سرکش و آنارشیست خود وفادارند. آن‌ها قهرمانانی هستند که طبق قوانین خودشان بازی می‌کنند. حتی قرار بود با پرتاب یک چاقو روی نقشه، «سرنوشت» مقصد بعدی‌شان را تعیین کند و هیجان را برای فیلم هشتم بالا ببرد.
تراژدی همه‌چیز را تغییر داد
مرگ ناگهانی و تکان‌دهنده‌ی پل واکر در سال ۲۰۱۳، تولید فیلم را متوقف و تیم نویسندگان را وادار به بازنویسی کامل پرده‌ی سوم فیلمنامه کرد. دیگر نمی‌شد داستانی را ادامه داد که یکی از ستون‌های اصلی‌اش حضور نداشت. با رضایت خانواده‌ی واکر، سازندگان تصمیم گرفتند به جای حذف شخصیت برایان، یک خداحافظی درخور و احساسی برای او و بازیگرش تدارک ببینند. با کمک برادران پل واکر و فناوری CGI، صحنه‌های باقی‌مانده‌ی او تکمیل شد و پایانی خلق شد که امروز همه ما آن را می‌شناسیم.
این تغییر مسیر، تأثیرات بزرگی بر آینده‌ی این مجموعه گذاشت. اگر پایان اصلی حفظ می‌شد، دستگاه «چشم خدا» نابود شده بود و دیگر در فیلم‌های بعدی مانند «سرنوشت خشمگین» و «فست اکس» نقشی نداشت. همچنین، رابطه تیم با دولت و آقای هیچ‌کس می‌توانست به سمت یک همکاری رسمی‌تر پیش برود و هویت «یاغی» آن‌ها را کمرنگ کند.
گرچه آن پایان اولیه می‌توانست یک سکانس اکشن هیجان‌انگیز و وفادار به ریشه‌های مجموعه باشد، اما تراژدی، «سریع و خشن ۷» را به چیزی فراتر از یک فیلم اکشن تبدیل کرد. پایان فعلی، با فروش ۱.۵ میلیارد دلاری و تحسین منتقدان، به قلب تپنده‌ی فیلم و یکی از قدرتمندترین لحظات کل این فرنچایز بدل شد؛ یک وداع زیبا که ثابت کرد این مجموعه بیش از ماشین‌های سریع، درباره «خانواده» است.