بازیگر T-1000 راز شکست دنبالههای ترمیناتور را فاش کرد: یک نام کلیدی
«ترمیناتور ۲: روز داوری» فقط یک فیلم اکشن نبود؛ یک رویداد سینمایی بود که استانداردهای جلوههای ویژه را برای همیشه تغییر داد و یک شرور فراموشنشدنی را به دنیا معرفی کرد: T-1000. رباتی از جنس فلز مایع که با خونسردی بینظیرش، کابوس یک نسل شد. اما سوالی که دهههاست ذهن طرفداران را درگیر کرده، این است که چرا هیچکدام از دنبالههای بعدی نتوانستند حتی به گرد پای دو فیلم اول برسند؟ حالا، خودِ T-1000، یعنی رابرت پتریک، پاسخی ساده و قاطع برای این معما دارد.
پتریک در مصاحبهای اختصاصی با کامیک بوک، در پاسخ به این سوال که چرا دنبالههای ترمیناتور ضعیف بودند، انگشت اتهام را به سمت یک نفر نشانه میگیرد. او معتقد است که جادوی «روز داوری» به یک عنصر حیاتی وابسته بود که در فیلمهای بعدی غایب بود: خودِ جیمز کامرون.
«واقعا فکر میکنم [ترمیناتور ۲] یکی از بزرگترین فیلمهای تمام دوران است. اکشن، علمی تخیلی، یک داستان خانوادگی... یک فیلم ترسناک و پسا آخرالزمانی است. عناصر زیادی در آن وجود دارد. مردم از من میپرسند، خب، چرا فکر میکنی ترمیناتورهای دیگر به همان خوبی نیستند... من میگویم، جیمز کامرون. منظورم این است که این تنها چیزی است که میتوانید بگویید. او همان مرد است. او همان مرد است.»
از دید پتریک، کامرون فقط یک کارگردان نبود؛ او معمار اصلی این جهان بود. کسی که توانست ترکیبی بینقص از اکشن نفسگیر، داستان احساسی و وحشت وجودی را خلق کند. پتریک که خودش را مدیون کامرون میداند، فاش میکند که در ابتدا قرار بود ستاره راک، بیلی آیدل، نقش T-1000 را بازی کند. اما یک تصادف موتورسیکلت برای آیدل، مسیر را برای پتریکِ ناشناخته باز کرد و کامرون با این انتخاب ریسکی، یکی از نمادینترین شرورهای تاریخ سینما را خلق کرد.
پتریک میگوید: «این فرصت را برای من ایجاد کرد، ما از لحظه استفاده کردیم و فیلم جواب داد. و میدانید، ۳۵ سال بعد، مردم هنوز دربارهاش صحبت میکنند و این نقش همهجا با من است.» این موفقیت به قدری بزرگ بود که پتریک در فیلمهای «دنیای وین» و «آخرین قهرمان اکشن» نیز در نقش کوتاه T-1000 ظاهر شد و میراث این شخصیت را جاودانه کرد.
شاید حق با پتریک باشد. دنبالههای ترمیناتور تلاش کردند با جلوههای ویژهی پر زرقوبرقتر و داستانهای پیچیدهتر، موفقیت «روز داوری» را تکرار کنند، اما همگی فاقد آن «قلب تپنده» و آن نگاه منحصربهفردی بودند که فقط جیمز کامرون میتوانست به آن ببخشد. گاهی اوقات، فرمول موفقیت، یک تکنولوژی پیشرفته یا یک بازیگر مشهور نیست؛ بلکه فقط یک «مرد» است که میداند چگونه یک داستان را به بهترین شکل ممکن روایت کند.