پارادوکس خالق آواتار: مخالفت با هوش مصنوعی، همکاری با غولهای AI!
در زمانهای که هوش مصنوعی با سرعتی سرسامآور در حال بازتعریف مرزهای خلاقیت است، جیمز کامرون، ناخدای کشتی غولپیکر «آواتار»، محکم روی عرشه ایستاده و فرمان «ایست» داده است. او اعلام کرده که در ساخت فیلم جدیدش، «آواتار: آتش و خاکستر» (Avatar: Fire and Ash)، هیچ جایی برای هوش مصنوعی مولد در خلق بازیها وجود نخواهد داشت
به گزارش ورایتی، کامرون در گفتگو با کامیک بوک روشن میکند که این تصمیم از سر دشمنی با تکنولوژی نیست. او میگوید مسئلهاش این است که مردم فکر نکنند شخصیتهای ناوی (Na'vi) چیزی جز حاصل هنرنمایی بازیگران واقعی هستند. این کارگردان اسکاری دهههاست که برای به رسمیت شناختن هنر پرفورمنس کپچر (Performance Capture) میجنگد؛ تکنولوژیای که به بازیگران اجازه میدهد با تمام وجود و احساسشان، یک شخصیت دیجیتال را زنده کنند.
ما به بازیگران احترام میگذاریم و هنرشان را جشن میگیریم. ما بازیگران را جایگزین نمیکنیم.
این نبرد، نبرد بازیگران فیلم نیز هست. زویی سالدانا، بازیگر نقش «نِیتیری»، پرفورمنس کپچر را «قدرتمندترین شکل بازیگری» میداند، چرا که به هنرمند «مالکیت صددرصدی» اجرایش را میدهد. او تاکید میکند که تمام آن حرکات آکروباتیک، تیراندازی، زبان منحصربهفرد ناوی و حتی نفسگیریهای طولانی زیر آب، همگی حاصل تلاش طاقتفرسای خودشان است. کامرون معتقد است بازی سالدانا در سطح برندگان اسکار است، اما چون در قالب یک «شخصیت کامپیوتری» ارائه شده، نادیده گرفته میشود.
پارادوکس یک پیشگام: مخالفت و همکاری همزمان
اما داستان کارگردان تایتانیک و هوش مصنوعی در اینجا به یک پیچش جالب میرسد. او که از خلق یک بازیگر مصنوعی با یک فرمان متنی بهعنوان اتفاقی «وحشتناک» یاد میکند، همزمان یکی از اعضای هیئتمدیرهی Stability AI، شرکت سازندهی مدل مشهور Stable Diffusion است. این تناقض چگونه قابل توضیح است؟
پاسخ در دیدگاه عملگرایانهی او نهفته است. کامرون مرز مشخصی بین ابزار و خالق میکشد. او هوش مصنوعی را نه برای جایگزینی نویسنده یا بازیگر، بلکه برای بهینهسازی و کاهش هزینههای سرسامآور جلوههای ویژه (VFX) میخواهد. او باور دارد برای ادامهی ساخت فیلمهای بزرگ و پرخرج، باید راهی برای نصف کردن هزینهها پیدا کرد و AI میتواند با دو برابر کردن سرعت کار هنرمندان VFX، این مسیر را هموار کند. به زبان ساده، هوش مصنوعی در نگاه او یک ابزار قدرتمند برای پستولید است، نه یک ذهن خلاق برای داستانگویی.
او تردید دارد که یک هوش مصنوعی بتواند فیلمنامهای بنویسد که مخاطب را تکان دهد:
من شخصا باور ندارم ذهنی که بدنی ندارد و فقط حرفهای ذهنهای دیگر را - دربارهی زندگی، عشق، دروغ، ترس و فناپذیری - نشخوار میکند... بتواند چیزی خلق کند که تماشاگر را به حرکت وادارد. برای نوشتن چنین چیزی باید انسان باشی.
در نهایت، موضع کامرون یک «نه» مطلق به تکنولوژی نیست، او در حالی که از هوش مصنوعی بهعنوان یک چکش برای ساختن دنیای پاندورا استفاده میکند، هرگز اجازه نمیدهد این چکش جایگزین روح و قلبی شود که آن دنیا را زنده نگه میدارد. «آواتار: آتش و خاکستر» در ۱۹ دسامبر ۲۰۲۵ اکران خواهد شد.