دیزنی نگران اتحاد نتفلیکس و برادران وارنر است
هالیوود این روزها صحنهی یک نبرد تمامعیار است؛ جنگی که در آن غولها برای تصاحب یکی از قدیمیترین و معتبرترین استودیوهای تاریخ سینما، یعنی برادران وارنر، شمشیر را از رو بستهاند. در یک سو، نتفلیکس با پیشنهادی ۸۳ میلیارد دلاری صفآرایی کرده و در سوی دیگر، پارامونت با یک پیشنهاد خصمانه، قصد ربودن این گنجینهی سینمایی را دارد. اما در میان این هیاهو، یک غول دیگر از قلعهی جادویی خود نظارهگر است و به نظر میرسد از آنچه میبیند، چندان راضی نیست.
بهگزارش اسکرین رنت و به نقل از ورایتی، باب آیگر، مدیرعامل کارکشته دیزنی، در مصاحبهای با برنامهی «Squawk Box» شبکهی CNBC، سکوت خود را شکست و نگرانیهایش را دربارهی این معاملهی بالقوه ابراز کرد. او با لحنی دیپلماتیک گفت: «خوشحالم که در این ماجرا فقط یک ناظر هستیم و نه یک شرکتکننده.» اما حرفهای بعدی او نشان داد که این «ناظر» با چشمانی تیزبین، تمام جوانب این نبرد را زیر نظر دارد.
اولین نگرانی آیگر، مستقیما به جیب مصرفکنندگان، مربوط میشود. او این پرسش کلیدی را مطرح میکند که آیا چنین ادغامی، قدرت قیمتگذاری بیش از حدی به یک شرکت نمیدهد؟
اول از همه، من به تأثیر آن بر مصرفکننده نگاه میکنم. آیا یک شرکت در نهایت به اهرم قیمتگذاری دست پیدا میکند که میتواند برای مصرفکننده منفی یا زیانآور تلقی شود؟ با توجه به تعداد قابل توجه اشتراکهای استریمینگ در سراسر جهان، آیا این موضوع در نهایت به نتفلیکس اهرم فشاری بر مصرفکننده میدهد که لزوما سالم نیست؟
این هشدار وقتی جدیتر میشود که به یاد بیاوریم ادغام نتفلیکس و برادران وارنر، به معنای یکی شدن کتابخانهی عظیم محتوایی نتفلیکس با گنجینهی HBO Max است؛ ترکیبی که میتواند هر رقیبی را به زانو درآورد و به نتفلیکس این قدرت را بدهد که قیمت اشتراکها را به میل خود تغییر دهد.
اما نگرانیهای مدیرعامل دیزنی به همینجا ختم نمیشود. او به تأثیر این زلزلهی احتمالی بر اکوسیستم شکنندهی سینما و جامعهی خلاق نیز اشاره میکند.
من همچنین به تأثیری که این معامله میتواند بر جامعهی خلاق و اکوسیستم تلویزیون و فیلم، بهویژه سینما، داشته باشد، نگاه میکنم. سالنهای سینما که فیلمهای ما را در سراسر جهان نمایش میدهند، با حاشیهی سود نسبتاً کمی فعالیت میکنند و نه تنها به حجم فیلم، بلکه به تعامل با شرکتهای فیلمسازی برای کسب درآمد موفق نیاز دارند.
البته، اشارهی آیگر به «محیط کسبوکار سالم» در حالی است که خود دیزنی در دو دههی گذشته با خرید غولهایی چون مارول و جنگ ستارگان و همچنین تصاحب کامل هولو، یکی از بزرگترین امپراتوریهای رسانهای تاریخ را ساخته است. آیگر این خریدها را «ضروری» برای دستیابی به محتوای باکیفیت و استعدادهای بیشتر توصیف میکند. با این حال، او ترجیح میدهد جانب هیچکدام از طرفین دعوا یعنی نتفلیکس یا پارامونت را نگیرد و همچنان در جایگاه «ناظر» باقی بماند. یک ناظر قدرتمند که حرفهایش میتواند مسیر آیندهی هالیوود را تغییر دهد.
شما فکر میکنید اتحاد نتفلیکس و برادران وارنر به نفع سینماست یا به ضرر آن؟ نظرتان را برای ما بنویسید.