قسمت هشتم Pluribus و شباهت ترسناک به The Last of Us

شنبه 29 آذر 1404 - 22:30
مطالعه 2 دقیقه
زوشا در هواپیما، سریال پلوریبوس
سریال Pluribus (پلوریبوس) با ویروسی خیرخواه شروع شد، اما حالا به کابوسی شبیه به The Last of Us تبدیل شده است. ماجرا چیست؟
تبلیغات

سریال Pluribus، جدیدترین ساخته‌ی وینس گیلیگان (خالق افسانه‌ای «بریکینگ بد»)، از همان ابتدا ما را با تصویری فریبنده و آرامش‌بخش از یک ذهن کندویی جهانی آشنا کرد. «دیگران» یا Others، انسان‌هایی که تحت تأثیر ویروس RNA به یک آگاهی جمعی پیوسته‌اند، موجوداتی بی‌نهایت مؤدب و مهربان به نظر می‌رسند. آن‌ها از این اتصال لذت می‌برند و تلاش می‌کنند برای معدود انسان‌های مصون‌مانده، محیطی مثبت فراهم کنند. اما زیر این پوسته‌ی خوشایند، نشانه‌هایی نگران‌کننده در حال جوانه زدن بود؛ نشانه‌هایی که در قسمت هشتم به یک افشاگری هولناک تبدیل شد.

در اپیزود هشتم با عنوان «عملیات فریبنده»، این نمای زیبا فرو می‌ریزد. به‌گزارش اسلش فیلم، زوژا (با بازی کارولینا وایدرا) به کارول استورکا (با بازی ری سیهورن) فاش می‌کند که این ذهن کندویی یک مأموریت دارد: پخش کردن «هدیه‌ی» ویروس به سیارات دیگر. برای این کار، «دیگران» قصد دارند با ساخت یک آنتن غول‌پیکر، تمام منابع انرژی جهان را به سمت آن هدایت کنند. این تصمیم، در کنار مشکل تأمین غذا که پیش‌تر به آن اشاره شده بود (آن‌ها قادر به آسیب زدن به گیاهان و حیوانات نیستند و به ناچار از اجساد خود پروتئین تولید می‌کنند)، بشریت را در آستانه‌ی یک قحطی تمام‌عیار و خاموشی مطلق قرار می‌دهد؛ همه و همه برای گسترش یک ویروس.

اینجاست که شباهت ترسناک با شاهکار ترسناک HBO، یعنی The Last of Us، آشکار می‌شود. ویروس ذهن کندویی Pluribus، مغز انسان‌ها را تحت کنترل می‌گیرد و آن‌ها را وادار می‌کند تا به هر قیمتی شرایط را برای تکثیر و گسترش ویروس فراهم کنند. این دقیقاً همان کاری است که قارچ کوردیسپس در دنیای The Last of Us انجام می‌دهد. عفونت کوردیسپس مغز میزبان را تسخیر می‌کند و او را به یک وسیله‌ی متحرک برای پخش کردن قارچ از طریق رشته‌های وحشتناکش تبدیل می‌کند؛ یک دگرگونی کامل که بدون رضایت و به ضرر کامل میزبان اتفاق می‌افتد.

شاید «دیگران» در Pluribus به اندازه‌ی آلوده‌های The Last of Us هیولا به نظر نرسند، اما ماهیت عملکردشان تفاوتی ندارد. هر دو ویروس، ویژگی‌های فیزیکی میزبان را تغییر می‌دهند و یک عطش سوزان برای سرایت دادن عفونت به دیگران در وجودشان می‌کارند. موضوع وقتی ترسناک‌تر می‌شود که می‌بینیم «دیگران» خودشان از این شرایط رنج می‌برند؛ کمبود غذا و کار بی‌پایان برای ساخت آنتن، زندگی آن‌ها را مختل کرده است. به نظر می‌رسد آن‌ها خودشان هم از ماهیت واقعی شرایطی که در آن گرفتار شده‌اند، بی‌خبرند؛ عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی یک ویروس فضایی که آن‌ها را وادار به نابودی سیاره‌شان کرده است.

نظرات