کامرون: آواتار ۳ فرمول Game of Thrones را دنبال می‌کند!

دوشنبه 1 دی 1404 - 23:00
مطالعه 2 دقیقه
آواتار و گیم آف ترونز
جیمز کامرون هشدار می‌دهد: در «آواتار: آتش و خاکستر» هیچ شخصیتی در امان نیست. منتظر یک «بازی تاج و تخت» در پاندورا باشید!
تبلیغات

وقتی پای داستان‌گویی به سبک جیمز کامرون در میان باشد، باید خودمان را برای هر اتفاقی آماده کنیم. کارگردان افسانه‌ای سری فیلم‌های آواتار، در آستانه‌ی اکران سومین قسمت با عنوان «آواتار: آتش و خاکستر» (Avatar: Fire and Ash)، آب پاکی را روی دست طرفداران ریخته و اعلام کرده که باید منتظر خطرات واقعی و حتی مرگ شخصیت‌های محبوبشان باشند.

کامرون در گفتگوی تازه‌ای با اینترتینمنت ویکلی، استراتژی روایی خود را به یکی از بی‌رحم‌ترین سریال‌های تاریخ تلویزیون تشبیه می‌کند و می‌گوید که برای باورپذیر کردن خطر، باید دست به فداکاری‌های بزرگ زد.

«این دقیقا مثل فرمول بازی تاج و تخت است، درست است؟ شما با خودتان می‌گویید: «من این شخصیت را دوست دارم. چقدر جالب است... اوه، لعنتی! نه، این کار را نکردی!» بله، ما این کار را کردیم. این یک‌جور قرارداد با تماشاگر است که ما شما را کمی در تعلیق نگه می‌داریم.»

اشاره‌ی کامرون به مرگ غافلگیرکننده‌ی نیتیم (Neteyam)، پسر ارشد جیک و نیتیری، در پایان فیلم «راه آب» است؛ اتفاقی که به گفته‌ی او، به مخاطب این اجازه را می‌دهد که باور کند چنین تراژدی‌هایی ممکن است دوباره تکرار شوند. «شما باید باور کنید که خطرات واقعی هستند.»

آتش خشم، خاکستر اندوه

در «آواتار: آتش و خاکستر»، خانواده‌ی سالی نه تنها با اندوه از دست دادن نیتیم دست و پنجه نرم می‌کنند، بلکه باید با تهدید جدیدی نیز روبرو شوند: «مردمان خاکستر» (Ash People)، قبیله‌ای از ناوی‌های آتش‌فشانی به رهبری شخصیتی به نام وارانگ (با بازی اونا چاپلین). این عنوان دوگانه، «آتش و خاکستر»، به زیبایی وضعیت روحی نیتیری (با بازی زویی سالدانا) را پس از مرگ پسرش توصیف می‌کند.

سالدانا پیش‌تر در این باره گفته بود که نیتیری در یک چرخه‌ی خطرناک گرفتار شده است؛ آتش نماد خشم و نفرت اوست و خاکستر، نماد اندوه و فقدان. او توضیح می‌دهد: در این قسمت از آواتار، ما او را کاملاً گمشده، دلشکسته و تقریبا خشمگین می‌یابیم. نفرت وجود او را تسخیر کرده و این خشم کور حتی ایمانش را نیز به چالش می‌کشد.

با این توصیفات، به نظر می‌رسد کامرون قصد دارد مرزهای احساسی مخاطبان را جابجا کند و داستانی را روایت کند که در آن هیچ‌کس، حتی شخصیت‌های اصلی، از گزند حوادث در امان نیستند. باید منتظر ماند و دید که آیا پاندورا به اندازه‌ی وستروس بی‌رحم خواهد بود یا نه.

نظرات