پدرو پاسکال در همهجا؛ وقتی هالیوود به سمت افراط میرود
به گزارش World of Reel، پدرو پاسکال قرار است جایگزین اسکار آیزاک در فیلم جدید تونی گیلروی با عنوان «Behemoth!» شود. آیزاک به دلیل تداخل در برنامههای کاری خود از این پروژه کنار رفته است، زیرا فیلمبرداری از ماه اکتبر آغاز میشود و برنامه او تا سال آینده کاملاً پر است. با این حال، این جایگزینی درحال حاضر یک پسرفت به شمار میآید و بحثهایی را درباره حضور بیش از حد پاسکال در پروژههای مختلف به راه انداخته است. پدرو پاسکال نزدیک به دو سال میشود تقریبا در هر اثر مهمی حضور دارد، در همین چند وقت او را با فصل دوم سریال The Last of Us و فیلمهایی چون Materialists ،Eddington و The Fantastic Four دیدهایم. به نظر میرسد این روزها فرار از او غیرممکن است.
صادقانه، احساس خستگی کامل از پاسکال در حال شکلگیری است. هر سریال معتبر، هر فرنچایز بزرگ و هر فیلم مستقل پر سر و صدایی نام او را یدک میکشد. عطش سیریناپذیر اینترنت برای او نیز این موضوع را تشدید کرده است، هرچند کمتر کسی حاضر به اعتراف آن است. در مقطعی، انتخاب مداوم پاسکال دیگر خلاقانه به نظر نمیرسد، بهویژه وقتی بازیگران بااستعداد دیگری نیز وجود دارند. این همان خستگی است که وقتی هالیوود بیش از حد به یک بازیگر وابسته میشود، به مخاطب دست میدهد.
حضور مداوم و همهجانبه پاسکال، نوعی اشباع را در میان مخاطبان و منتقدان ایجاد کرده است؛ حسی که نشان میدهد استودیوها دنبال لقمهای راحتالحلقوم هستند و بیش از حد به یک ستاره وابسته شده و فرصت نفس کشیدن بین نقشهای مختلف را از تماشاگر گرفتهاند. از طرفی دیگر هم این سوال مطرح است خود پدرو پاسکال به این ریسک بزرگ اشباع شدن و خطر عادی شدنش برای مخاطب آگاه است یا جنبهای عامدانه دارد؟
با همهی این موارد مطرح اما «Behemoth!» پروژهای جذاب به نظر میرسد. داستان فیلم درباره یک نوازنده ویولنسل است که به لسآنجلس بازمیگردد تا برای فیلمهای سینمایی موسیقی بسازد. فیلم با ساختاری غیرخطی و موسیقیمحور، به دلایل بازگشت و رفتن او میپردازد. کل روایت از طریق قطعات موسیقی پیش میرود که هر کدام جرقهای برای فلشبکهایی به ۲۰ سال گذشته زندگی او است. این فیلم چهار سال پس از موفقیت بزرگ گیلروی با سریال تحسینشده «Andor» ساخته میشود و یادآور اولین اثر کارگردانی او، یعنی «Michael Clayton»، است که یکی از بهترین فیلمهای ژانر جنایی-درام به شمار میرود. همین پیشینه، انتظارات را از این پروژه، فارغ از حواشی انتخاب بازیگر، بالا میبرد.