سالگرد درگذشت چادویک بوزمن؛ دنزل واشنگتن به او چه توصیه‌ای کرد؟
چند روز قبل سالگرد مرگ ناگهانی چادویک بوزمن بود. جهان سینما در ۲۸ آگوست ۲۰۲۰ با خبری تکان‌دهنده روبرو شد: چادویک بوزمن، ستاره‌ی فیلم «پلنگ سیاه»، در ۴۳ سالگی درگذشت. شوک بزرگتر اما این بود که او سال‌ها در سکوت با سرطان روده بزرگ مبارزه می‌کرد و کمتر کسی از این نبرد پنهانی خبر داشت. اما او در این مسیر تنها نبود؛ همسرش، تیلور سیمون لدوارد، قدم‌به‌قدم کنارش ایستاد.
لدوارد که خود یک خواننده و فارغ‌التحصیل رشته‌ی مطالعات صنعت موسیقی است، چند ماه پیش از مرگ بوزمن با او ازدواج کرد و در سخت‌ترین روزها کنارش بود. به‌گزارش Fandom Wire، بیانیه‌ی خانواده‌ی بوزمن تأیید می‌کرد که او در لحظات پایانی تنها نبود: «او در خانه‌اش، کنار همسر و خانواده‌اش از دنیا رفت.» پس از مرگ بوزمن، این لدوارد بود که به نمایندگی از او، جوایز متعددی را برای آخرین نقش‌آفرینی‌اش در فیلم Ma Rainey’s Black Bottom دریافت کرد و با سخنرانی‌های احساسی خود، یاد و خاطره‌ی همسرش را زنده نگه داشت.
اما داستان تیلور سیمون لدوارد به سوگواری ختم نشد. او در سال ۲۰۲۳، با انتشار تک‌آهنگ angelsxdemons و سپس آلبوم کامل The Mornings، رسماً فعالیت حرفه‌ای خود را در دنیای موسیقی آغاز کرد. این حرکت نشان داد که او نه تنها حافظ میراث بوزمن، بلکه هنرمندی مستقل با صدایی منحصر‌به‌فرد است که از خاکستر غم، مسیری تازه برای خود ساخته است.
رابطه‌ی این زوج همیشه دور از هیاهوی رسانه‌ها بود. آن‌ها اولین بار در سال ۲۰۱۵ با هم دیده شدند، اما تا سال ۲۰۱۹ رابطه‌شان را رسماً علنی نکردند. در همان سال، وقتی بوزمن جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد را در NAACP Image Awards دریافت کرد و در سخنرانی‌اش گفت: «سیمون، تو هر روز با منی. باید همین الان از تو قدردانی کنم، دوستت دارم.» این یکی از معدود ابراز احساسات علنی این زوج دوست‌داشتنی بود.
عمق این رابطه و فداکاری لدوارد از چشم همکاران بوزمن نیز پنهان نمانده بود. دنزل واشنگتن، بازیگر بزرگ سینما که تهیه‌کننده‌ی فیلم Ma Rainey’s Black Bottom بود، بعدها در مصاحبه‌ای تعریف کرد که چگونه تحت تأثیر مراقبت‌های لدوارد از بوزمن قرار گرفته بود: «من می‌دیدم که چطور از او مراقبت می‌کند و به خود چادویک گفتم: «رفیق، باید یک حلقه دست این زن کنی.» چون چشم از او برنمی‌داشت و همیشه مراقبش بود. با خودم گفتم او واقعاً عاشق این مرد است. اما آن زمان از بیماری‌اش خبر نداشتم.» این روایت نشان می‌دهد که چادویک بوزمن در آخرین و سخت‌ترین سال‌های زندگی‌اش، یک همراه واقعی کنار خود داشت؛ همراهی که حالا میراث عشق و قدرت را به شیوه‌ی خود ادامه می‌دهد.
شما کدام فیلم چادویک بوزمن را بیشتر دوست دارید؟ نظرتان را برایمان بنویسید.