لحظه‌ تلخ اسطوره: چرا کلینت ایستوود از خودش متنفر شد؟

سه‌شنبه 18 شهریور 1404 - 22:00
مطالعه 2 دقیقه
پرتره کلینت ایستوود
کلینت ایستوود در پشت صحنه «جوزی ولز یاغی»، کارگردانش را اخراج کرد و آن را «بدترین لحظه زندگی‌ام» نامید. اما چرا؟
تبلیغات

به گزارش Collider، تصویر کلینت ایستوود در ذهن همه ما با آن نگاه پولادین و شخصیت‌های سرسخت گره خورده است؛ مردی که انگار هیچ‌چیز نمی‌تواند او را بلرزاند. اما در تاریخچه کاری این اسطوره، لحظه‌ای وجود دارد که خودش آن را «بدترین لحظه زندگی‌ام» توصیف کرده است؛ لحظه‌ای نه در برابر هفت‌تیرکش‌های رقیب، که در پشت دوربین یکی از بهترین فیلم‌هایش، «جوزی ولز یاغی» (The Outlaw Josey Wales).

داستان از جایی شروع شد که ایستوود، به‌عنوان تهیه‌کننده و ستاره اصلی فیلم، کارگردانی را به فیلیپ کافمن سپرده بود. کافمن فیلمنامه‌ای «شگفت‌انگیز» نوشته بود، اما وقتی فیلمبرداری شروع شد، تنها پس از یک هفته، ایستوود فهمید که دیدگاه‌هایشان از زمین تا آسمان متفاوت است. تنش‌های خلاقانه بالا گرفت و ایستوود که حس می‌کرد پروژه عظیم فیلم در خطر است، تصمیمی گرفت که تا آن روز در زندگی‌اش نگرفته بود: او کافمن را اخراج کرد.

ایستوود بعدها در مصاحبه‌ای با پشیمانی عمیق از این اتفاق یاد کرد: «از این کار متنفر بودم؛ بدترین لحظه زندگی من بود. تا آن موقع هرگز کسی را اخراج نکرده بودم.»

او حتی بخشی از تقصیر را به گردن خودش انداخت و معتقد بود کافمن برای هدایت چنین پروژه بزرگی، بیش از حد بی‌تجربه بود. جالب اینجاست که ایستوود ابتدا به دلیل خستگی ناشی از کارگردانی فیلم قبلی‌اش، «تحریم آیگر» (The Eiger Sanction)، از کارگردانی «جوزی ولز» سر باز زده بود، اما سرنوشت او را دوباره روی صندلی کارگردانی نشاند.

این اخراج، هالیوود را تکان داد و منجر به تصویب قانون جدیدی در «انجمن کارگردانان آمریکا» (DGA) شد که به صورت غیررسمی به «قانون کلینت ایستوود» معروف است. این قانون، تهیه‌کننده را از اخراج یک کارگردان و جایگزین کردن خودش در آن مقام منع می‌کند. این اتفاق نشان داد که ایستوود تا چه حد برای کنترل خلاقانه بر آثارش مصمم بود؛ ویژگی‌ای که از استادانش، سرجو لئونه و دان سیگل، به ارث برده بود و در طول دهه‌ها فعالیت هنری‌اش، به امضای کار او تبدیل شد.

این میل به کنترل کامل، بعدها در پروژه‌های دیگر نیز دیده شد؛ برای مثال، بسیاری معتقدند که در فیلم «طناب بند» (Tightrope) محصول ۱۹۸۴ نیز ایستوود عملاً وظایف کارگردانی را از کارگردان رسمی فیلم، ریچارد تاگل، گرفته بود. شاید این تصمیم‌ها تلخ بودند، اما همین وسواس و کنترل دقیق بود که به کلینت ایستوود کمک کرد تا کارنامه‌ای چنین درخشان و ماندگار از خود به جای بگذارد.

شما کدام فیلم کلینت ایستوود را بیشتر دوست دارید؟ نظرتان را برای ما بنویسید.

داغ‌ترین مطالب روز

نظرات