مرور فیلم‌های پل نیومن در جشنواره فیلم تورین
طبق گزارش وِرایتی، جولیو بَسه، کارگردان و هنرمند شناخته‌شدهٔ سینمای دینی، نخستین بار در سال ۱۹۸۲ و در ۱۷ سالگی در اولین دورهٔ جشنواره فیلم تورین با عنوان «سینمای جوانان» شرکت کرد. او طی چهار دههٔ گذشته، هم‌زمان با رشد اعتبار بین‌المللی جشنواره، مسیر هنری خود را در سینما دنبال کرد و اکنون پس از ۴۱ سال، به‌عنوان مدیر هنری جشنواره بازگشته است.
بَسه در گفت‌وگویی با ورایتی اظهار کرده است:
جشنواره فیلم تورین همواره رویدادی مؤلف‌محور و معتبر بوده و این ویژگی تغییر نخواهد کرد. اما من خواستم بُعدی مردمی، جذاب و بازتر به آن اضافه کنم تا فیلم‌ها برای طیف وسیع‌تری از مخاطبان، از دانشجویان و سینمادوستان گرفته تا کسانی که معمولاً جشنواره‌ها را دنبال نمی‌کنند، جذاب باشد. هدفم حفظ روح مؤلف‌گرای تورین و درعین‌حال، هیجان‌انگیز و دسترس‌پذیر کردن آن برای همه بود.
در راستای احیای روحیهٔ جوانی جشنواره، بَسه تمرکز خود را بر آثار اول و دوم فیلم‌سازان قرار داده و کمیتهٔ انتخاب را با شش عضو زیر ۳۰ سال جوان‌تر کرده است. او با خنده گفت:
واقعیت این است که ایتالیا کشور آدم‌های پیر است. من دنبال دیدگاه تازه بودم. نگاه جوانان به سینما، فرم رقابت را به روح اولیهٔ جشنواره یعنی جسارت و خواست تغییر جهان یا دست‌کم تغییر سینما نزدیک‌تر کرده است.
در دومین سال مدیریت هنری، بَسه بر وضوح و گزینش دقیق برنامه تأکید دارد:
من طرفدار فهرست‌های شلوغ و پیچیده نیستم. برخی جشنواره‌ها صدها فیلم نمایش می‌دهند که مخاطب را سردرگم می‌کند. ترجیح من کیفیت به جای کمیت است. امسال جشنواره در هشت روز برگزار می‌شود و سه بخش مسابقهٔ اصلی دارد: فیلم‌های بلند، مستندها و کوتاه‌ها که هرکدام شامل ۱۶ عنوان هستند؛ یعنی دو فیلم در روز برای هر بخش. برنامه‌ای ساده، متعادل و آسان برای دنبال کردن.
بَسه که دارای دکترا در ادبیات، فلسفه و الهیات است، بخش «زیبالدونه» را به‌عنوان یکی از بخش‌های شاخص جشنواره معرفی کرده؛ عنوانی برگرفته از یادداشت‌های جاکومو لئوپاردی، شاعر ایتالیایی، که ترکیبی از مرمت‌ها، بزرگداشت‌ها، نمایش‌های ویژه و نخستین نمایش‌ها با آثاری مرتبط با مهمانان جشنواره را دربر می‌گیرد.
در کنار مرور ۲۴ فیلم از پل نیومن، امسال بخش زیبالدونه میزبان آثار مهمانان ویژه‌ای چون تری گیلیام با «ترس و نفرت در لاس‌وگاس» (Fear and Loathing in Las Vegas) و الکساندر سوکوروف با «طاق روسی» (Russian Ark) خواهد بود.
همچنین به مناسبت پنجاهمین سالگرد فیلم آخر پیر پائولو پازولینی، «سالو یا ۱۲۰ روز سدوم» (Salò, or the 120 Days of Sodom)، این اثر دقیقاً در پنجاهمین سالروز نخستین نمایش عمومی‌اش در ۲۲ نوامبر ۱۹۷۵ به نمایش گذاشته خواهد شد.
بَسه نگاه خلاقانهٔ خود را به برنامه‌ریزی جشنواره نیز آورده است:
در زبان انگلیسی واژهٔ Director هم به کارگردان فیلم و هم مدیر جشنواره اطلاق می‌شود. به نظرم مناسب است، چون من به جشنواره همانند یک فیلم نزدیک می‌شوم؛ با نگرش، حس زمان‌بندی و باور به همکاری. برای مراسم افتتاحیه، هم الکساندر سوکوروف، مهمان روس، و هم سرگئی لوزنیتسا، عضو هیئت داوران اوکراینی، هم‌زمان روی صحنه خواهند رفت و این برای من نمادین است. سینما مخالف جنگ، موافق گفت‌وگو، صلح و عشق است.